Literatura hiszpańska – historyczny punkt widzenia
Literatura hiszpańska, to pojęcie łączące wielu gatunków literackich, od przejmujących poezji po wciągające powieści obyczajowe. Popularni autorzy dodają do tej tradycji unikalne dzieła, które tworzą bogactwo literatury, które jaśnieje na przestrzeni wieków.
Kiedy sięga się początki literatury hiszpańskiej?
Tak stare jak historia Hiszpanii jest jej bogata literatura. Zanim kraj został całością, istniały narodowe korzenie literackie z poprzednich kultur. Na początku 5 w. p.n.e, podczas fazy elitnej w starożytnej Grecji i Rzymie powstały niektóre z pierwszych utworów epickich. Np. Etiada i Osada de Ulises w przekładzie z greckojęzycznego Odyseję Homera.
Później, po opanowaniu Hiszpanii przez Rzymian, wystąpił rozkwit kultury i sztuki, co przyczyniło się do rozwoju literatury. W tym czasie narodziły się pierwsze dzieła z terenów, które później dzielą się na dwa mówione dialekty: ludność Basków i Galicji.
Jak rozwinęła się literatura w czas: religia?
Po rzymskim okresie rozkwitu, rozpoczął się okres grekokatolickim. W tym czasie do Hiszpanii powróciły eposy, które były istotnym elementem religijnych praktyk oraz doktryn. Promowane dzieła zaczęły przechylać się w kierunku chrześcijaństwa i religii katolickiej, skupiając się na odniesieniach do Pisma Świętego.
Główny okres sztuki i kultury: gotyckie wzornictwo.
W późniejszych latach, literatura Hiszpanii rozkwitała na skrzyżowaniu kultur z innych rejonów i zaadaptowała tendencje gotyckie i średniowiecznych symboli jako część swojej tradycji. Gotyckie wzornictwo skłaniało się także z kierunku dyskursu katolickiego. Pisarze schowali katolickie obrazy w utworach, dzięki czemu wartość literacka powiększyła się dla całego narodu.
Renesans: powrót do formy wartości ludzkich
Renesans był okresem, w którym udesensytyzowano poglądy religijne. Autorzy skupili się na wartościach ludzkich, opisy antycznych zjawisk i podróży, oraz losach ludzkich. W tę epokę wprowadziła ważne dzieła Miguel de Cervantes, oraz wielu innych nowych autorów.
Barok: odrodzenie i oburzenie
Barok był w umiarkowanym wpływem renesansu, ale papiestwo reaktywowało autorytatywny ton i rywalizację. Wymagało to od autorów racjonalizacji tego, kogo i po co atakują. Tak powstał bardzo zróżnicowany gatunek literacki. Innymi słowy tym okresem hiszpańska literatura ożyła dzięki powrotowi katolizmu i wyciągnęła inspiracje z kultury ludowej.
Klasyczny okres: postępujące ruchy narodowe
Klasyczny okres spowodował tąsknię za sensem narodowym. Większość dzieł powstała w ratojstwie rewolucji narodowej i następnej wojny o niepodległość. Narodowe obyczaje i obraz danego narodu stał się ważnym wątkiem dla wielu utworów. Autorzy wykonali niezrównaną karierę propagandową, wprowadzając elementy polityczne do wielu klasycznych dzieł literackich.
Pojawienie się modernizmu i poszukiwanie artystycznej swobody.
Wraz z modernizmem, który opanował europę w latach 20, naród hiszpański zaczął eksplorować swoją wolność twórczą. Wielu inteligentnych narodowych autorów próbowało odnaleźć formułę na wyrażenie swojej samoświadomości. Wyparcie się narodowej tradycji zastąpiły artystyczne normy, to krytyka była kluczem do zrozumienia międzynarodowych koncepcji.
Współczesne narodowe uznanie zagranicznych artystów
Współczesne dzieła literackie zyskują na popularności w pewnych okresach. Ostatnio jednym z przykładów jest Javier Marías a jego nagrodzona wielkimi nagrodami „Slowness”, powieść obyczajowa, która dała światu pozytywne recenzje. Contemporany styl tego autora zdobył międzynarodową sławę, a jego traktaty na temat filozofii i socjologi zachwycą i zafascynują czytelników na całym świecie.
Czy to jest nadal literatura hiszpańska? Tak, z pewnością. Niezależnie od tego, jaka jest klasyfikacja, jest to kolejny przykład, w jaki sposób literatura hiszpańska gałęzie się i trwa od starożytności do dzisiaj.